Awkward
Als ik al wandelend onderweg ben dan doet er zich af en toe een ongemakkelijke situatie voor. In de verte zie ik iemand aankomen die ik herken, geen vriend maar een kennis. Het kan een klasgenoot uit de middelbare school zijn maar evenzeer een vriend van een vriend. Kennissen jagen me de stuipen op het lijf. Ik word altijd vrolijk van een babbeltje met vrienden en beleefd knikken naar iemand onbekend lukt me zonder problemen. Het zijn de kennissen waarbij het fout loopt.
Het is niet slecht bedoeld maar van zodra ik je zie aankomen ga ik op zoek naar vluchtwegen. Ik doe alsof ik druk bezig ben op mijn gsm of ik sla een andere weg in. Als ik het voor elkaar moest krijgen om me subtiel achter twee bosjes te verstoppen dan zou ik het nog doen ook. Het valt moeilijk te beschrijven, maar ik doe er alles aan om smalltalk en het ongemakkelijke gevoel dat daarbij hoort te vermijden. It’s not you, it’s me. Meestal is dat bullshit, maar deze keer is het echt waar.
Soms herken ik de kennis te laat en zijn er geen zijwegen of bosjes meer in de buurt, wat ervoor zorgt dat we toch even moeten babbelen. Eerlijk toegegeven, het valt altijd beter mee dan verwacht. Mijn bizarre vluchtgedrag blijkt uiteindelijk veel gênanter te zijn dan het gesprek op zich.
Waar komt dat gedrag nu vandaan? Mijn gedachtekronkels stelden vast dat ik mezelf ooit wijsgemaakt heb dat smalltalk niets voor mij is. Het klopt inderdaad dat ik geen praatjesmaker ben en dat mijn voorkeur uitgaat naar diepgaande gesprekken. Ik zwijg liever als ik niets te vertellen heb, maar dat betekent natuurlijk niet dat het onmogelijk is om even te babbelen over het weer of iemands job.
“Onder dat ongemakkelijke gevoel zitten vaak andere emoties verscholen.“
Misschien heb jij niet de neiging om weg te vluchten als je een kennis tegen het lijf loopt, maar heb je wel last van dat ongemakkelijke gevoel in andere situaties. Je kan dit ervaren als je een idee wil voorleggen aan je baas, als je wil gaan dansen op een lege dansvloer of als je je stem wil laten horen als je oneerlijk behandeld werd.
Onder dat ongemakkelijke gevoel zitten vaak andere emoties verscholen. Je kan bijvoorbeeld bang zijn om je belachelijk te maken. Het is natuurlijk gemakkelijk om die vervelende gevoelens dan zo snel mogelijk weg te moffelen en te kiezen voor comfort. Je legt je idee dus niet voor, je houdt je dansbenen in bedwang en je laat je stem niet horen.
Ik geloof oprecht dat je leven er anders zou uitzien als je dat ongemakkelijke gevoel wat vaker zou toelaten. Geef het dus ruimte maar laat het je dagelijkse leven niet zo beperken. Hoe pak je dit nu aan? Simpelweg door te oefenen. Ik beloof je dat het gemakkelijker wordt als je vaak oefent. Wees dus moedig en embrace the awkward feeling! Voor mij betekent dit telkens het gesprek aangaan met mijn kennissen. Die zijwegen laat ik tegenwoordig dus achterwege.
Het gevoel dat je krijgt als je dat ongemakkelijke gevoel overstijgt is veel waard. Het geeft je een energieboost en je voelt je trots op jezelf. Geef het dus een kans! Als je me binnenkort tegenkomt en ik zit toch verscholen achter twee bosjes, vergeef het me dan. Ik oefen ook nog elke dag.