Ik heb het gevoel dat ik bij mijn vrienden bekend sta als iemand die vaak dingen kapot maakt. Of het nu waar is of niet dat zullen we in het midden laten. Dat gevoel zorgt er wel voor dat ik zenuwachtig word als iemand mij vraagt om iets in leven te houden. Op dit moment staat er een klein aquarium in mijn living en ben ik aan het ‘fishsitten’. Je kan je dus voorstellen dat ik niet helemaal op mijn gemak ben, maar ik doe mijn uiterste best om die kleine diertjes in leven te houden.

Alles verliep prima, tot vandaag. De vissen zijn met z’n tweeën en ineens hing er eentje verticaal. Dat is dus niet de bedoeling bij vissen. Onmiddellijk gingen alle alarmsystemen in mijn lijf af. Ik rende naar het lief en sleurde hem naar de living om de situatie in te schatten. Het lief reageerde trouwens slechtgezind, want hij zat eigenlijk in een conference call. Misschien hadden ze gewoon honger? We gaven ze een beetje eten, maar dat helpt blijkbaar niet tegen verticaal hangen. Dat had ik mogelijks kunnen zien aankomen.

Gelukkig belde het baasje van de vissen mij snel op. Die ene vis doet wel vaker gek dus we hoeven hem enkel een dagje apart te zetten zodat ie kan chillen. Dan gaat hij vanzelf terug in de juiste richting hangen. Oef! Was ik blij dat het niet mijn schuld was. Ik wil geen dode vis op mijn geweten hebben.

Als ik nu even stilsta bij het hele gebeuren dan ben ik best vaak bang om iets verkeerd te doen en daardoor anderen te kwetsen. In mijn hoofd had ik er al een heel verhaal rond verzonnen. Stel dat die vis doodgaat dan is dat mijn schuld. Mijn vrienden gaan mij niet zorgzaam vinden en dat betekent automatisch dat ik een slechte vriendin ben. In wezen zou ik dan gewoon een slecht mens zijn. Gezellig hè, zo in mijn hoofd. Vrolijk dat ik word van die gedachten.

Dit soort gedachten zorgen ervoor dat ik soms niets doe. Niets doen lijkt dan stukken beter dan iets verkeerd doen. Klopt dat eigenlijk wel? Nope! Als je niets onderneemt en zo hard voor jezelf bent dan mis je heel wat leuke dingen in het leven.